Opublikowano:
Ostatnia aktualizacja:
Dźwięki charakterystyczne dla danego języka nazywamy fonemami. Fonem to podstawowa jednostka wymowy — pojedynczy dźwięk, którego nie da się podzielić na mniejsze części. Fonemy tworzą sylaby, sylaby tworzą całe słowa, a ze słów powstają całe zdania. Każdy fonem zapisywany jest za pomocą tak zwanej transkrypcji fonemicznej, którą zazwyczaj umieszcza się między znakami ukośnika (/…/). Na przykład wyraz sun (słońce) składa się z trzech fonemów: /sʌn/. Pierwszy fonem w wyrazie sun to spółgłoska bezdźwięczna /s/, drugi fonem to krótka samogłoska /ʌ/ (krótkie a) oraz trzeci fonem to spółgłoska dźwięczna /n/. Wyraz sun ma tylko jedną sylabę, w skład której wchodzą trzy fonemy. Możemy również powiedzieć, że wyraz sun tworzą trzy litery, gdzie każda z nich reprezentuje jedną głoskę (fonem). Natomiast wyraz runner (biegacz,-ka) składa się z sześciu liter, ale tylko czterech fonemów: /ˈrʌnə/. Pierwsza sylaba w wyrazie runner składa się z trzech fonemów: spółgłoski dźwięcznej /r/, krótkiej samogłoski /ʌ/ (krótkie a) i spółgłoski dźwięcznej /n/; drugą nieakcentowaną sylabę tworzy tylko jeden fonem — krótka samogłoska /ə/.
W poniższej tabeli przedstawione zostały typowe fonemy (głoski) charakterystyczne dla brytyjskiej odmiany języka angielskiego (RP — Received Pronunciation).
W transkrypcji fonemicznej czy fonetycznej używa się często innych symboli, które oznaczają różne zjawiska zachodzące w wymowie danego języka, na przykład długość głosek, akcent wyrazowy (główna akcentowana sylaba i akcent poboczny), intonację czy pauzy.
Więcej na temat transkrypcji fonemicznej i fonetycznej
Niniejsza strona wykorzystuje pliki cookies (tzw. ciasteczka). Pliki te używane są głównie w celach statystycznych oraz reklamowych. Pozostając na stronie godzisz się na ich zapisywanie w Twojej przeglądarce.
Polityka plików cookies Rozumiem
Komentarze